Kur ishte vetëm 11 vjeç, ai mbeti jetim. Por, Mayer Amschel Rothschild, falë gjenialitetit të tij, edhe pse me një edukim fetar, arriti të bëhej jo vetëm një nga personat më të pasur në Gjermani, por të themelonte një dinasti bankierësh që financuan luftëra, qeveri dhe krijuan një perandori financiare që kontrollon botën.

Më 23 shkurt, u mbushën 274 vjet nga lindja e gjeniut hebre Mayer Rothschild, themeluesit të një prej familjeve më të mëdha bankare dhe më të fuqishme financiare në botë.

Historia e Mayer Amschel Rothschild, i lindur më 23 shkurt 1744 në Frankfurt të Gjermanisë, është ndoshta një nga më të pabesueshmet, sesi djali i një kambisti parash, i një familje me tetë fëmijë, u shndërrua në një prej mendjeve më të zgjuara në fushën e financave.

Mayer ishte i katërti nga tetë fëmijët. Babai i tij, Amschel Moses Rothschild  (nëna quhej Schoenche Rothschild) merrej me këmbimin e parave dhe me tregtinë e veshjeve prej mëndafshi. Mbiemri familjes, Rothschild, vjen nga emri i shtëpisë së tij në Frankfurt dhe ai daton që nga viti 1585, nga gjeneratat më të hershme.

Hebrenjtë e Frankfurtit iu ishte kërkuar të jetonin veçmas nga të krishterët në një rrugicë të vetme të ngushtë, të quajtur Judengasse, ose “Rrugica e Hebrenjve”. Rruga ishte e errët, e ndyrë, e keqe dhe e mbipopulluar. 3000 banorë hebrenj jetonin në këtë geto të dielave, festave të krishtera dhe gjatë natës.

Hebrenjtë e Frankfurtit nuk mund të hynin në një kopsht publik, në një kafe, ose të ecin më shumë se dy veta krah për krah në rrugë. Megjithëse qytete të tjera gjermane të shekullit të tetëmbëdhjetë vendosën kufizime mbi hebrenjtë, asnjë nuk ishte aq i ashpër sa ai i Frankfurtit.

Frankfurti ishte një qendër e madhe e tregtisë, me shumë bankierë dhe tregtarë të shitjeve me shumicë. Qyteti shtrihej në udhëkryqin e pesë itinerareve tokësore ndërkombëtare dhe i shtrirë mbi brigjet e lumit Main, afër vendit ku ai lidhej me Rinit. Kështu, Frankfurti lidhte vende të largëta si Anglia, Rusia dhe Italia.

Rothschild mori pjesë në një shkollë hebreje të quajtur “heder”, duke filluar në moshën tre ose katër vjeçare. Atje ai studioi librat e shenjtë hebre, Torahun dhe Talmudin. Deri në moshën shtatë ose tetë, Mayer Rothschild dhe shokët e tij të klasës do të kishin lexuar pesë librat e Moisiut në hebraisht dhe Judendeutsch, një përzierje e hebraishtes dhe dialektit të Frankfurtit. (Hebrenjtë e Frankfurtit nuk flisnin gjuhën Jidish). Instruktimi nuk përfshinte asnjë lëndë laike ose gjermanisht. Në shtëpi, Rothschild ndihmoi me biznesin e familjes, duke kryer porosi për dhënien borxh të parave të tjerë dhe duke renditur monedha të ndryshme që babai i tij kishte shkëmbyer për para vendase.

Në vitin 1755, në moshën njëmbëdhjetë vjeç, Rothschild la “hederin” dhe shkoi për të studiuar në një seminar hebre, ose yeshiva, pranë Nurembergut. Disa muaj më vonë, një epidemi e lisë goditi Judengasse. Babai i Rothschlldit vdiq më 6 tetor 1755; nëna e tij vdiq më 29 qershor 1756. Jetim, në moshën 12 vjeçare, u kthye në shtëpi për të jetuar me të afërmit.

MËSIMI I BIZNESIT TË BANKAVE

Në moshën 13-vjeçare, Rothschild shkoi në Hanover për të shërbyer si stazhier në bankën e Wolf Jakob Oppenheim. Oppenheim ishin bankierë hebrenj që përdorën lidhjet e tyre familjare në të gjithë Evropën për të siguruar kredi për mbretërit. Duke punuar për ta, Rothschild mësoi se si të zhvillonte tregtinë e jashtme dhe si të lëshonte ose të paguante letra me vlerë, ekuivalentin e një çeku modern. Në Hanover, ai mësoi gjithashtu për monedha dhe medalje të rralla dhe antike, të cilat mbledhësit shpesh i blinin si një investim. Deri në moshën 18-vjeçare, ai ishte një ekspert në këtë fushë dhe filloi të blinte monedha të ralla për koleksionin e gjeneralit von Estorff.

Në fund të Luftës Shtatëvjeçare (Seven Years’ War), në vitin 1763, Rothschild u kthye në shtëpi në Frankfurt. Atje ai u bashkua me biznesin e këmbimit të parave të vëllait të tij, Calmann, duke shtuar specialitetin e tij, tregtinë në monedha të rralla, medalje, kuriozitete, bizhuteritë, gdhendjet dhe antikat. Përmes këtij biznesi, Rothschild u njoh me Princin e Kurorës, Wilhelm, Prini i ardhshëm i Hesse, trashëgimtar i një pasuri të madhe.

Në 1769, Rothschild kërkoi nga Wilhelm titullin e agjentit të oborit, që do të thotë se ai kishte bërë biznes me mbretër. Titulli i nderit i lejoi Rothschild të varte një mburojë të zbukuruar me krahët e Hesse dhe Hanaut në derën e shtëpisë së tij. Titulli nuk i lejonte atij privilegje të veçanta. Rothschild ende nuk mund të linte “Judengasse” (Rrugicnë e hebrenjve) gjatë natës ose të dielave. U deshën 14 vite të tjera për të arritur këtë nder.

Më 29 gusht 1770, Rothschild u martua me Guttle Schnapper, vajzën 17-vjeçare të brokeri faturash, këmbimit të parave dhe agjentit të oborit në një principatë të vogël. Vitin e ardhshëm, ajo lindi Schonche, e para e dhjetë fëmijëve të tyre. Në vitin 1792, familja ishte rritur duke përfshirë Amschel, Salomon, Nathan, Belche, Breinliche, Calmann, Julie, Henriette dhe Jacob.

PËRMIRËSIMI I BIZNESIT

Deri në vitin 1784, në moshën dyzet vjeçare, Rothschild ishte mjaft mirë. Kur një shtëpi më e madhe u bë e disponueshme në Judengasse, ai e bleu atë. Shtëpia në mburojën e gjelbër përmbante një pompë uji, që konsiderohej si një luks i madh në atë kohë. Pas shtëpisë ishte shtëpia e numërimit të parave të Rothschild me sirtare të fshehta në mure.

Në 1785, Princi i Kurorës Wilhelm u bë Wilhelm IX, “Landgrave” i ri dhe njeriu më i pasur në Evropë. Rothschild i shiti atij bizhuteritë dhe kultivoi një marrëdhënie me Carl Buderus, oficerin kryesor të të ardhurave të Ëilhelm. Buderus bëri investime private përmes Rothschild që i ktheu një fitim të bukur. Buderus foli mirë për të tek Ëilhelm, i cili filloi të bënte një biznes pak më shumë me Rothschild. Marrëdhëniet e tjera të biznesit ishin të suksesshme. Me ndihmën e djemve, Salomon dhe Amschel, familja u bë një tregtare e madhe shumice e leshit, pëlhurave të pambukut dhe miellit.

Në 1792, trupat e revolucionit francez pushtuan Frankfurtit për një kohë. Ëilhelm nuk mundi të vendosë nëse ai duhet të mbetet neutral në luftën midis Francës dhe koalicionit të madh të Anglisë, Prusisë dhe Austrisë, ose nëse ai duhet të bashkohet me koalicionin. Një subvencion prej 100,000 paund nga Anglia e bindi atë të bashkohej me koalicionin. Rothschild bëri një fitim duke bërë një zbritje të parave e marra nga Anglia. Biznesi i tij përfshinte gjithashtu një agjenci transporti dhe përcjelljeje. Rothschild u kontraktua me ushtrinë austriake për ta furnizuar me grurë, uniforma, kuaj dhe pajisje. Si një kontraktues ushtarak, ai ishte në gjendje të grumbullonte kapitalin e tij të parë të madh. Rothschild ishte i njohur për modestinë, natyrën e tij të mirë dhe bujarinë. Ai u bëri bamirësi të gjithëve, jo vetëm hebrenjve.

Në mesin e viteve 1790, Rothschild u bë një importues kryesor i pëlhurës së pambukut nga Anglia. Në këtë kohë ai punësoi një grua të re për t’u marrë me korrespondencën e tij gjermane dhe angleze dhe bijat e tij ndihmuan në shtëpinë e numërimit. Në 1796, trupat e Napoleonit sulmuan Frankfurtin, duke e vendosur aksidentalisht Judengasse në zjarr dhe duke shkatërruar gjysmën e saj, duke lënë 2,000 banorë të pastrehë. Hebrenjtë e zhvendosur u lejuan të jetonin në pjesën e krishterë të qytetit për gjashtë muaj. Megjithëse Shtëpia e “Mburojës së Gjelbër” nuk ishte dëmtuar, Rothschild mori avantazhin e ligjeve të qeta të qytetit për të marrë me qira hapësirë për të gjitha mallrat e tij jashtë geto, duke i lejuar familjes së tij përdorimin e plotë të shtëpisë. Në të njëjtin vit, ai i bëri tre djemtë e tij të mëdhenj partnerë në biznes.

ZGJERIMI I BIZNESIT TË FAMILJES

Nathan Rothschild ishte më i talentuari i djemve të Mayerit. Ai ishte kreativ, punëtor i palodhur dhe i pavarur. Nathan ishte përgjegjës për importimin e mallrave nga Anglia. Në vitin 1798, pas një takimi me një tregtar të pakëndshëm anglez, Nathan vendosi të blinte mallra direkt nga Anglia, në vend që të përdorte ndërmjetës. Në të vërtetë, Mayer Rothschild kishte marrë vendimin për të dërguar Nathan në Angli. Arkëtari kryesor i familjes e shoqëroi atë, duke qenë në gjendje të fliste anglisht. Kështu Rothschild themeloi degën e tij të parë jashtë vendit.

Në vitin 1800, perandori Franz II i emëroi Rothschild dhe Amschel agjentët e tij perandorak, që u dhanë atyre të drejtën për të mbajtur armë. Në 1802, Rothschild ndryshoi drejtshkrimin e emrit të tij të parë nga “Meyer” në “Mayer”, ndoshta për ta bërë atë të duket më shumë gjerman. Një vit më vonë, Ëilhelm emëroi Rothschild  si shefin agjenteve të oborrit, titulli më i lartë i oborit për një hebre.

Rothschild ndihmoi në gjetjen e një shkolle moderne për fëmijët e Judengasse në 1803. Përveç marrjes së një edukimi fetar, nxënësit studionin gjermanisht, frëngjisht, gjeografi, histori natyrore dhe filozofi moderne. Megjithëse rabinët ortodoksë të geto-s e përgënjeshtruan, Mayer Rothschild dhe më vonë i biri i tij Amschel mbështetën shkollën.

Nga 1807, Rothschild po bënte pothuajse të gjitha transaksionet bankare  ndërkombëtare për Landgrave në sajë të Buderus. Strategjia që ai e rriti volumin e biznesit të tij ishte pranimi i fitimeve më të ulëta. Kapitali i tij u akumulua shpejt, dhe banka e tij u bë një nga më të mëdhatë në Frankfurt. Përveç bankave, Rothschild gjithashtu tregtonte në tekstile, mallra të ardhura nga kolonitë, monedha, antikitete dhe verë. Ai u pasurua duke shitur mallrat që Nathani kishte dërguar nga Anglia që përfshinte tekstile, lesh, çaj, fruta të thata, sheqer dhe kafe. Ndërsa pasuria e tij u rrit, Rothschild filloi të negociojë hua shtetërore për Princin (Landgrave), i cili donte të jepte para në mënyrë anonime.

LUFTA PËR TË DREJTAT E HEBRENJVE

Në 1806, Karl von Dalberg u bë sundimtar i Frankfurtit. Rothschild i dha atij kredi, të cilat bankat e tjera nuk do të kishin. Në këmbim, ai kërkoi nga Dalberg të shtrijë të drejtat e shtetësisë së plotë për të gjithë hebrenjtë. Dalberg u ofroi t’i japë këto të drejta menjëherë për Rothschildët, por kishte nevojë për më shumë kohë për të vendosur për pjesën tjetër të komunitetit. Rothschild e refuzoi këtë ofertë, sepse ai nuk e konsideronte veten më të denjë sesa bashkëfetarët e tij dhe nuk pranoi t’i jepej përparësi. Deri në vitin 1811, Rothschild nuk arriti të negocionte të drejta të barabarta për hebrenjtë e geto të Frankfurtit. Në shkëmbim, atyre iu kërkua të paguajnë një shumë të madhe për Dalbergun.

Në fund të 1806, Napoleoni urdhëroi një embargo të mallrave angleze, duke ndaluar të gjitha tregtinë me Anglinë. Tregtarët si Rothschildët u bënë të aftë për të kontrabanduar mallrat e ndaluara dhe bënë shumë para për të shitur kontrabandë me çmim të lartë.

I gjendur në luftë midis Prusisë dhe Francës, Ëilhelm iku nga kështjella e tij për të jetuar në mërgim. Buderus vazhdoi të shërbente si ndërmjetës për Landgrave dhe Rothschild. Kur Ëilhelm u rebelua kundër mbretërisë së Vestfalisë, e cila u qeveris nga Jerome, vëllai i Napoleonit, Buderus u arrestua. Rothschild dhe bijtë e tij, Salomoni dhe Jakobi, u vunë nën arrest shtëpiak dhe u kontrolluan shtëpitë e tyre. Ata kishin marrë paralajmërimin paraprak të kërkimit dhe kishin hequr ose fshehur ndonjë gjë që ishte inkriminuese. Rothschild dhe familja e tij u morën në pyetje gati një javë. Hetimi përfundoi kur shefi i policisë kërkoi dhe mori një ryshfet. Rothschild mësoi një mësim të rëndësishëm nga ky episod. Ai zgjidhi të mos i kufizonte më shërbimet e tij tek një sundimtar.

Rothschild dhe Buderus u bënë partnerë të heshtur. Menjëherë pas, Ëilhelm lejoi Nathan Rothschild të menaxhonte llogaritë e tij angleze. Nathan bleu aksione angleze në emër të tij për Wilhelm, duke rritur në masë të madhe gjendjen e tij të kreditit. Duke përdorur paratë e Ëilhelm, Nathan spekuloi dhe bëri fitime të mëdha.

Më 1810, Rothschildi riorganizoi biznesin e tij, duke i bërë djemtë e tij të rritur, partnerë të plotë, por duke mbajtur vetë votën vendimtare. Tani në shëndet të keq, ai lejoi djemtë e tij për të drejtuar biznesin, ndërsa ai relaksohej dhe studionte gjuhën angleze.

Në mars të vitit 1811, Jacob Rothschild u vendos në Paris ku themeloi degën franceze të biznesit familjar bankar. Nën hundët e francezëve, Jakobi arriti me mjeshtëri të lëvizte paratë angleze tek Duka i Wellingtonit, i cili po luftonte Napoleonin në kontinent.

Megjithëse në shëndet të dobët, Mayer Rothschild u emërua në një vend në kolegjin zgjedhor të Frankfurtit, pavarësisht kundërshtimeve ndaj emrit të një hebreu në këtë trup. Më 19 shtator 1812, Rothschild vdiq në Frankfurt, 68 vjeç, duke lënë një perandori të madhe biznesi tek pesë djemtë e tij.

Në 1817, bijtë e Rothschild u bënë fisnikë nga perandori austriak. Amschel, Jacob dhe Calmann ndryshuan emrat e tyre në Anselm, James dhe Carl. Anselm drejtoi degën e Frankfurtit të kompanisë. Nathan qëndroi në Londër, duke u bërë më i suksesshmi i djemve të Rothschild. Salomoni u vendos në Vjenë dhe drejtoi degën austriake të firmës. Carl shkoi në Napoli, dhe u bë bankier i oborrit në mbretërinë Bourbon. Jakovi bëri shumë mirë në Paris.

Sot, pasardhësit drejtojnë një perandori financiare që mbulon botën, me degë në Evropë, Australi, Shtetet e Bashkuara, Kanada, Meksikë, Rio de Zhaneiro, Tokio, Hong Kong dhe Singapor.

Përgatiti Izraelisot.com