“Zërat e 50,000 hebrenjve të dëbuar të Selanikut nuk duhet të harrohen. Është koha që Greqia të kthehet në kujtesën e saj. ”

Këto janë fjalët e përzemërta të David Saltiel, president i bashkësisë hebraike të Selanikut, e cila sot mezi numëron një mijë veta, 75 vjt pasi ajo ishte pothuajse e zhdukur nga nazistët.

Të dielën banorët greko-hebrenj u mblodhën në stacionin e vjetër hekurudhor të qytetit në kujtim të parë të 19 trenave të banorëve hebrenj të deportuar në Aushvic nën kohën e pushtimit nazist.

Selaniku kishte një popullsi prej më shumë se 50,000 hebrenjve para Luftës së Dytë Botërore, 46,000 prej të cilëve u dëbuan dhe u vranë në kampet e vdekjes naziste gjermane.

Para dëbimeve të filluara 75 vjet më parë këtë javë, komuniteti në qytet, i cili kryesisht ishte hebrenj sefardik ndjekur nga Spanja në 1492, kishte zhvilluar deri në pikën ku fitoi Seleaniku mori pseudonimin “Jeruzalemi i Ballkanit”.

Por pastaj erdhën tmerret e vitit 1943, kur pothuajse të gjithë hebrenjtë e qytetit u dëbuan, vetëm 4 për qind e tyre mbijetuan kampet e vdekjes naziste në të cilën u dërguan.

Gjatë pesë viteve të fundit, Selaniku ka mbajtur përkujtime në mes të muajit mars, të nxitur nga kryebashkiaku Yannis Boutaris për të kujtuar të trenat e hebrenjve të dërguar në kampet e përqendrimit nga stacioni hekurudhor i Selanikut më 15 mars 1943.