Adi Brosh dhe Dani Brosh, një çift turistësh izraelitë, vizituan Shqipërinë gjatë 13 ditëve (13-26 shtator). Ata shkruan një artikull mjaft interesant në portalin më të madh izraelit të udhëtimeve turistike, Lametayel.co.il me titullin: “13 ditë në Shqipërinë e bukur – vendin e shqiponjave”.

Udhëtimi i tyre nisi, më 13 shtator kur ata mbërritën në Tiranë, për të vazhduar më pas me Krujën, Shkodrën, Thethin, Valbonë, Liqenin e Komanit, Durrësin, Vlorën, Himarën, Borshin, Sarandën, Ksamilin, Butrintin,  Gjirokastën, Përmetin, Korçën, Beratin. Përshtypjet e saj janë të mrekullueshme.

Ja disa pjesë nga shkrimi i Adi Brosh, tepër i gjatë, në formën edhe të rekomandimeve, se çfarë mund të shijosh, të flesh, të hash.

“Shtator 2018. “Ku do të fluturoni këtë vit? Në Shqipëri, iu përgjigja. “Shqipëri? Por, çfarë kërkoni në një vend mysliman?“Dhe sa më shumë ne lexuam, e kuptuam se Shqipëria ishte një vend i virgjër që ende nuk ishte zbuluar nga masat e turistëve, me peizazhe piktoreske dhe të shumëngjyrshme, plazhe të mahnitshme dhe ushqime të shkëlqyera. Çfarë ka nevojë më shumë se kaq? Po, e vërtetë, në Shqipëri 70% e banorëve janë myslimanë, por është e vërtetë që hanë mish derri dhe pijnë alkool ….. dhe 30% janë të krishterë…  Shqipëria është vendi i vetëm në Evropë në Luftën e Dytë Botërore, dhe asnjë një hebre nuk u vra nga duart e nazistëve, të gjitha u fshehën nga shqiptarët dhe mbijetuan”, shkruan fillimisht turistja izraelite, që jep informacion edhe për këmbimin e parave, kartave të celularëve, por edhe disa mangësi që ajo ka vërejtur sidomos për gjendjen e rrugëve jashtë qyteteve të mëdha, si dhe për çmimin e lirë të ushqimeve në restorante.

“Shqipëria na dashuronte neve ashtu si ne e donim atë … Ne patëm një mot të shkëlqyer, një pikë shiu nuk ra. Ne u ulëm në Tiranë në orët e pasdites, morëm makinën dhe u nisëm në hotel. U rifreskuam dhe dolëm në qendër të qytetit (në këmbë natyrisht), festivalin e birrës ishte një performancë e këndshme e këngëtareve lokalë, atmosferë shumë e bukur”.

“Të premten (14 shtator) patëm një guidë të mrekullueshëm, i cili na udhëzoi për dy orë e gjysmë dhe dha shpjegime dhe tregime personale. Pas turit, morëm një autobus të linjës “Porcelani” për në Bunkart. Një fenomen unik në Shqipëri në shkallë botërore janë bunkerët që përhapen si kërpudha në të gjithë vendin. Më shumë se 700,000 bunkerë, po, po… të cilët u ndërtuan rreth 40 vjet nën urdhrat e diktatorit Enver Hoxha. Një mesatare prej një bunkeri për çdo katër banorë … Bunkart është një nga disa bunkerët atomikë që mund të ofrojnë mbrojtje për një pjesë të përzgjedhur të bashkëpunëtorëve të Hoxhës për disa vite… Duhet vizituar, i këndshëm, i pabesueshëm…

Nga bunkeri u ngjitëm më këmbë në stacionin e teleferikut. E gjithë lugina ku shtrihet qyteti është poshtë nesh, thjesht e mahnitshme. Në anën tjetër ka një restorant “Ballkon” me pamje të mrekullueshme të qytetit… Një restorant i këndshëm. Hëngrëm pica të shkëlqyeshme. Zbritëm dhe u kthyem përsëri në bllok, zona e restoranteve dhe bareve, dhe shkuam në ndërtesën më të lartë në qytet, hoteli “Sky Hotel”. Në katin e sipërm ka një bar që rrotullohet. Për një orë ajo kompleton një kthesë të plotë. Ne bëmë rotacion në perëndim të diellit dhe më të vërtetë ia vlen.

15 shtator. Drejt Krujës.

“Një udhëtim prej 38 kilometra në një rrugë të arsyeshme dhe ne jemi në Krujë, një qytet mesjetar me pamje të bukur malore dhe ajër të pastër malor. Ka edhe një kështjellë të rrethuar nga një mur me kulla rojesh, një muze dhe një pamje mahnitëse të të gjithë qytetit. Gjatë rrugës për në kështjellë kalojmë përmes pazarit, gjen veshje midis atyre shqiptarë dhe tradicionale, veshje leshi të punuara me dore dhe shumë dyqane që shesin suvenire shqiptare”.

Shkodra është destinacioni i radhës.

“Shkodra ndodhet në anën lindore të Liqenit të Shkodrës, i cili ndahet me Malin e Zi fqinj. Dhe këtu ne gjithashtu u ngjitëm në një kështjellë të lashtë të quajtur Rozafa, “Trëndafilat”, mbetjet e një ndërtese të lashtë që zgjati mijëra vjet. I gjithë qyteti, me pamje spektakolare”.

16 shtator. Boga, Lugina e Thethit.

“Zona e Luginës së Thethit është e rrethuar nga male të larta. Fshati Thath ndodhet në luginë, në qendër të fshatit qëndron një kishë e vjetër. Poshtë luginës ka një ujëvarë të bukur dhe skulptura të krijuara nga rrjedhat e këtij vendi të mahnitshëm. Arritëm në mënyrë të sigurt në fshatin Theth. Një shëtitje e vështirë në një peizazh të mahnitshëm, midis shkëmbinjve dhe pemëve dhe një përrua të rrjedhshme, dhe kur arritëm tek ujëvara. Thjesht, “uauuu”. Absolutisht ia vlente!”, shkruan ajo.

17 shtator. Një lundrim me anije në Liqenin e Komanit

“Dy orë e gjysmë që lundronin në pamje të bukur, përmes kanaleve të thella. Në anën e liqenit, malet shumë të larta të gjelbra reflektohen në ujë, duke krijuar një ndjenjë të fiordit. Përvojë e këndshme.
Ne arritëm në hotel në Valbonë, një vend simpatik i gjithi i ri, morrëm dhomë, të bollshme, e pastër. Për darkë ne hengrëm në restorantin përballë hotelit tonë – Tradita – Pronari, Isa, një njeri i lumtur dhe i gëzuar që mezi flet anglisht na pyeti nga ishim, dhe kur thamë nga Izraeli, ai na solli një fletore me përkushtime që izraelitët i shkruanin atij, na kërkoi të shkruanim edhe ne”.

20 shtator. Himarë, Borsh

“Pasi mbaruam me Shqipërinë e Veriut, sot shkojmë në plazh dhe në jug. Udhëtojë në Himarë, 193 kilometra, për të takuar Shirën, Assafin dhe Pelegun. Shira dhe Assaf janë një çift izraelitësh që jetojnë në Shqipëri prej 11 vitesh dhe menaxhojnë grupin në Facebook. Ne kemi ndërtuar udhëtimi tonë bazuar në rekomandimet e këtij grupi të mrekullueshëm. Faleminderit Shira dhe Assaf!”, shkruajnë turistët.

21 shtator. Porto Palermo, Ksamil. Udhëtimi vazhdon drejt Ksamlit, ku ata mbeten të mahnitur me bukurinë e perëndimit të diellit, vizitojnë Borshin, për të cilën thonë se nuk ka fjalë për ta përshkruar atë që ata ndjejnë.

“Është e pamundur të përshkruhen me fjalë, ndoshta fotografitë do ta ilustrojnë pak”.

22 shtator. Butrinti, Syri Kaltër, Gjirokastra.

“Butrinti është një vend mbresëlënës arkeologjik, duke na dhënë një shkallë dhe perspektivë me jetën e kohës. Janë 14 stacione të rregulluara në një lloj shëtitjeje rreth 2 km nëpër muret, bregun e liqenit dhe pemën. Teatri, tempulli dhe dhe mozaiku. Në vitin 1992, UNESCO e shpalli një vend të Trashëgimisë Botërore”.

“Syri i kaltër. Ky vend i këndshëm është një kombinim i pranverës dhe rrjedhjes së ujit, të cilat japin një shumëllojshmëri të ngjyrave të mahnitshme blu”, shkruan autorja.

“Gjirokastra. Zona e vjetër e qytetit është gjithashtu i përfshirë në listën e vendeve të Trashëgimisë Botërore si “një shembull i rrallë i një qyteti otoman të ruajtur mirë”. Shumica e shtëpive të vjetra janë të mbuluara me çati prej guri, kështu që quhet “qyteti i gurëve”. Nuk mund të mungojë vizita në kalanë e Gjirokastrës, dhe veçimi i avionit amerikan që gjendet në kështjellë. Më pas, ushqimi i shijshëm dhe “shoping” në pazarin e vjetër.

23 shtator Përmet, Korçë.

“Përmet. Jo shumë larg nga një lumë me burimet e ujit të burimeve të ngrohtë. Ura e vjetër osmane është e mahnitshme. Në bregun tjetër janë tre pellgje uji termike. Kishte shumë njerëz, pasi ishte e dielë. Ambienti duket si një parajsë në tokë. U futëm në ujë. Çfarë qejfi. Pas 3 orësh në lumë dhe, drejt Korçës. 137 km. Një rrugë, që ngjitet dredha-dredha, por si pamje është e mahnitshme dhe befasuese”. Hotel komod, ushqim i shijshëm.

25 shtator. Korçë, Berat.

Pas një vizite në tregun e Korçës, udhëtimi vazhdon drejt Beratit përmes rrugës së Pogradecit. Vizitë në kështjellën e Beratit. “Pamja prej saj e qytetit është thjesht e mahnitshme. Berat. Ju duhet të vizitoni për të kuptuar dhe shijuar bukurinë, urat e lashta, ndërtesat dhe qendrën e këmbësorëve, vetëm kur ecni nëpër shtigjet me kalldrëm midis shtëpive dhe lumit dhe shikoni në mijëra dritare të mbushura me njerëz të shtëpive. Dhe njëra mbi tjetrin, vetëm atëherë e kuptojnë se pse jemi në qytetin e 1001 dritareve. Nuk ka dyshim se Berati është një nga qytetet më të bukura dhe të veçanta në Shqipëri, dhe çfarë qejfi që ne zgjodhëm për të përfunduar udhëtimin tonë këtu”.

26 shtator, dita e fundit.

Nuk mungon në Berat edhe një vizitë në muzeun privat “Solomoni”. Ja si e përshkruan turistja izraelite.
“Dita e fundit në Shqipërinë e mrekullueshme. Një moment para se të largohemi nga hoteli dhe Beratin na pyet pronari i hotelit, “Ti ishe në Muzeun e Solomonit? Është shumë afër këtu”. Natyrisht që kemi shkuar. Një vend i vogël, një dyqan që u bë muze i lidhjes hebraiko-shqiptare. Simoni, një atdhetar i moshuar shqiptar, i cili ka studiuar dhe shkruar një libër rreth lidhjeve hebraiko-shqiptare, e drejton vendin si një muze privat dhe tregon me entuziazëm të madh rreth historisë. Edhe pse anglishtja e tij është jo fort e mirë, mesazhi dhe dashuria për hebrenjtë dhe Izraelin është zhytur qartë tek ai. Vizita në muze është emocionuese dhe patjetër e rekomanduar. Një tjetër histori interesante nga Shqipëria”, mbyllet shkrimi i botuar në portalin turistik izraelit Lametayel.co.il.