Çdo vit, në “Yom Hazikaron”, Dita e Përkujtimit e Izraelit, shoqëria izraelite bashkohet për të mbajtur zi për mijëra ushtarë që kanë rënë në mbrojtje të shtetit dhe garantimin e ekzistencës së saj, si dhe mijëra viktima civile të terrorit.

Një përmasë e historisë së kombit për humbjen që shpesh nuk është thënë është ajo e diplomatëve dhe përfaqësuesve zyrtarë, jetët e të cilëve janë marrë gjatë shërbimit të vendit jashtë vendit.

Si përfaqësues publikisht të identifikueshëm të Izraelit në mbarë botën – burra dhe gra që fluturojnë flamurin kombëtar, si fjalë për fjalë ashtu edhe figurative kudo që shkojnë – personeli diplomatik i Izraelit është një objektiv i vazhdueshëm për sulmin nga organizatat terroriste palestineze.

Mjerisht, imuniteti diplomatik nuk është i përdorshëm kur vjen puna te ky kërcënim terrorist.

Gjatë viteve, gjashtëmbëdhjetë diplomatë dhe personeli i shërbimit të jashtëm janë vrarë në krye të detyrës. Fakti që këta heronj veshën kostume të biznesit dhe jo ato të lodhshme ushtarake, nuk e pakëson në asnjë mënyrë kontributin e tyre personal në përpjekjet kombëtare për të siguruar vendin tonë dhe për të siguruar mirëqenien e tij.

Ndërsa kombi mban zi për ushtarët e rënë dhe viktimat e terrorizmit, Ministria e Punëve të Jashtme gjithashtu mban zi për humbjen e diplomatëve dhe stafit të vrarë, të cilët dhanë jetën e tyre në shërbim të shtetit të Izraelit, në mënyrë që populli i Izraelit të jetojë në paqen, sigurinë dhe prosperitetin.

Edna Peer (1936-1970) kishte punuar në Ministrinë e Punëve të Jashtme izraelite që në moshë të re. Moshe Peer, bashkëshorti i Ednës, punonte në Ministrinë si një zyrtar administrativ. Ajo dhe fëmijët e tyre e shoqëruan atë në postimet diplomatike në disa vende.I fundit ishte në Ambasadën izraelite në Asuncion, Paraguaj. Më 4 maj 1970, tre terroristë palestinezë hynë në ambasadë dhe hapën zjarr ndaj personelit të ambasadës në një përpjekje të dështuar për të vrarë ambasadorin Benjamin Weiser Varon.

Efraim Elrom (1911-1971) shërbeu si konsull i përgjithshëm izraelit në Turqi dhe ishte anëtari i parë i trupit diplomatik të Izraelit për t’u bërë viktimë e terrorit. Elrom u rrëmbye dhe u vra në Stamboll nga një organizatë terroriste turke. Më 17 maj 1971, Elrom u rrëmbye në Stamboll nga pjesëtarë të një organizate terroriste turke, Ushtria Çlirimtare Popullore Turke. Si shpërblesë, organizata terroriste kërkoi lirimin e të gjithë anëtarëve të tij të burgosur në burgjet turke. Ata vendosin një afat, duke kërcënuar se nëse kërkesat e tyre nuk do të përmbusheshin, Elrom do të “ndeshej me një skuadër pushimi”. Konsulli i Përgjithshëm Efraim Elrom u vra me vdekje më 22 maj 1971. Trupi i tij u gjet në një ndërtesë apartamentesh në Stamboll, një distancë e shkurtër nga shtëpia e tij dhe nga Ambasada e Izraelit në Turqi. Ai ishte 58 vjeç.

Dr. Ami Shechori (1928-1972) shërbeu si atashe bujqësor në ambasadën izraelite në Londër, Britani të Madhe. Shechori u vra nga një bombë me letër. Organizata terroriste palestineze, Black September, mori përgjegjësinë. Më 19 shtator 1972, katër ditë para përfundimit të turneut të tij dhe pasi gruaja e tij Rutha dhe dy fëmijët e tyre kishin kthyer tashmë në Izrael, Shechori hapi postën e tij të mëngjesit dhe një bombë letre shpërtheu në duart e tij. Ai u plagos për vdekje dhe vdiq në rrugën për në spital. Në fakt, një sërë bomash letrash u dërguan nga Amsterdami në ambasadat izraelite në të gjithë botën, drejtuar personelit individual të ambasadave. Shechori ishte i vetmi viktimë. Dërguesi i këtyre letrave ishte organizata terroriste palestineze Black September. Ky sulm ndodhi vetëm dy javë pas masakrës së Mynihut të atletëve izraelitë të Olimpiadës nga e njëjta organizatë terroriste palestineze.

Giora Raviv (1944-1975) shërbeu si oficer i sigurimit në Konsullatën izraelite në Johanesburg, Afrikën e Jugut. Gjatë shërbimit të tij në IDF (Ushtria Izraelite), Raviv ishte ndër të parët që hyri në Qytetin e Vjetër të Jeruzalemit në Luftën e Gjashtë Ditëve dhe ishte në njësinë e parë për të kaluar Kanalin e Suezit në Luftën e Yom Kippur. Ai u kthye nga ato luftëra të padëmtuara, por fatkeqësisht e gjeti vdekjen e tij në shërbimin e tij të sigurimit jashtë shtetit. Raviv filloi shërbimin e tij si oficer i sigurimit në Konsullatën izraelite në Johanesburg në tetor 1974. Më 28 prill 1975, një hebre i Afrikës së Jugut i pabalancuar mendërisht, i cili po punonte në Konsullatë si asistent i sigurisë, e qëlloi atë dhe një punonjës tjetër vendor, duke marrë një numër pengjesh. E veja e Ravivit, Nurit, ishte shtatzënë në atë kohë.

Shlomo Argov (1929-2003) shërbeu si ambasadori izraelit në Britani të Madhe. Ai vdiq 21 vjet pasi tre anëtarë të organizatës terroriste Abu Nidal e qëlluan atë në kokë në Londër më 1982.  Në shtator 1979, ai mori postin e tij të fundit si ambasador në Mbretërinë e Bashkuar. Më 3 qershor 1982, Shlomo u qëllua në kokë dhe u plagos rëndë nga tre terroristë palestinezë nga grupi Abu Nidal i PLO jashtë Dorchester Hotel në Londër, ku ai ishte një nga 80 diplomatët që morën pjesë në një darkë private. Ai u shtrua në spital në Jeruzalem për 21 vjet dhe qëndroi i paaftë në mënyrë të përhershme deri në vdekjen e tij më 23 shkurt 2003, në moshën 73 vjeçare. Të tre terroristët u arrestuan dhe u dënuan me 30-35 vjet burgim. Gruaja e përkushtuar e Argovit, Hava, që e kishte ushqyer gjatë spitalit të gjatë në spitalin Hadassah në Jerusalem, ku ai kishte qenë që nga kthimi i tij nga Londra, vdiq në vitin 2002. 

Eti Tal-Or (1961-1986) ishte bashkëshortja e Gil Tal-Or, një oficer i sigurisë në ambasadën izraelite në Kajro, Egjipt. Më 19 mars 1986, një makinë ambasade që mbante katër izraelitë u sulmua nga terroristja përpara Panairit Ndërkombëtar të Tregtisë në Kajro, pranë pavionit të Izraelit. Eti u vra në vend. Tre izraelitë të tjerë u plagosën rëndë. Eti ishte vetëm 24 vjeç kur vdiq.

Ehud Sadan (1955-1992) shërbeu si Shef i Sigurisë në Ambasadën e Izraelit në Ankara të Turqisë. Ai u vra nga një bombë e lidhur me makinën e tij. Sadan u bashkua me Policinë e Izraelit në vitin 1977. Ai më vonë u bë kreu i Departamentit të Shkencave Ligjore të Policisë. Në vitin 1990 Sadan mori postin e tij si shef i sigurisë në Ambasadën izraelite në Ankara. Më 7 mars 1992, Sadan u vra nga një shpërthim shpërthyes i vendosur nën makinën e tij pranë një tregu në ajër të hapur në Ankara. Shpërthimi ishte aq i fuqishëm saqë shpërtheu një vrimë e thellë 16 inç në rrugën nën makinën e Sadanit, duke e kthyer veturën në një rrënim të djegur. Ai dëmtoi 6 makina të tjera dhe dritaret e thyera deri në 50 metra larg.

Eliora Carmon (1953-1992) shërbeu si oficer ndërlidhës në ambasadën izraelite në Buenos Aires, Argjentinë. Bashkëshorti i saj, Danny Carmon, shërbeu në atë kohë si konsulli izraelit. Eliora, së bashku me tre izraelitë të tjerë, ishte midis 29 njerëzve të vrarë në sulmin terrorist vdekjeprurës ndaj ambasadës izraelite, të kryer nga Hezbollahu me ndihmën iraniane.

Eli Ben-Zeev (1957-1992) shërbeu si oficer i sigurisë në ambasadën izraelite në Buenos Aires, Argjentinë. Eli, së bashku me tre izraelitët e tjerë, ishte midis 29 njerëzve të vrarë në sulmin terrorist vdekjeprurës ndaj ambasadës izraelite të kryer nga Hezbollahu me ndihmën iraniane. Trupi i Eli u gjet nën rrënojat tre ditë pas shpërthimit shkatërrues.

David Ben Rafael (1948-1992), shërbeu si Zëvendës Shef i Misionit në Ambasadën izraelite në Buenos Aires, Argjentinë. David, së bashku me tre izraelitët, ishte midis 29 njerëzve të vrarë në sulmin terrorist vdekjeprurës ndaj ambasadës izraelite të kryer nga Hezbollahu me ndihmën e Iranit.

Shira Troper-Arnon (1972-1995) shërbeu si sekretar në Ambasadën izraelite në Lagos, Nigeri, kur u vra. Para se të postonte, ajo kishte punuar në arsim. Në vitin 1993, burri i Shira, David Arnon, u emërua si Zyrtar i Sigurisë në Ambasadën izraelite në Lagos, Nigeri, dhe ajo u bashkua me të në misionin e tij. Më 2 janar 1995, Shira udhëtonte me burrin dhe një çift tjetër që punonte në ambasadën finlandeze, kur automjeti i tyre diplomatik izraelit u prish jashtë kryeqytetit nigerian të Lagosit. Banorët vendas iu afruan atyre dhe filluan të thërrasin Shira. Pas humbjes së shumë gjakut, ajo vdiq nga plagët e saj. Shira ishte vetëm 23 vjeç kur vdiq. Trupi i saj u kthye në Izrael.

Aviv Cohen (1962-1996) shërbeu si Sekretar i Dytë në Ambasadën e Izraelit në Santo Domingo, Republika Dominikane. Cohen u bashkua me kursin e trajnimit të kadetëve në Ministrinë e Punëve të Jashtme të Izraelit në vitin 1995. Misioni i tij në Santo Domingo ishte pozita e tij e parë jashtë shtetit. Ai mbërriti në Santo Domingo vetëm pak ditë para vrasjes së bashku me gruan e tij Orna dhe dy fëmijët e tyre. Më 26 shtator 1996, ndërsa Aviv dhe familja e tij ishin duke blerë në një supermarket pranë hotelit të tyre, një sulmues sulmoi Orna. Kur Aviti nxitoi për ta ndihmuar, u qëllua dhe u vra.
Cohen u çlodh në Izrael më 30 shtator 1996.

Sorek Gefen (1976 – 1999) shërbeu si oficer i sigurisë në Ambasadën izraelite në Amman të Jordanisë.
Në vitin 1998, pas përfundimit të shërbimit të tij në IDF, Sorek u bashkua me Agjencinë e Sigurisë të Izraelit. Pas përfundimit të një kursi të veçantë, ai u emërua në Amman të Jordanisë. Sorek u plagos rëndë në një aksident trajnimi në oborrin e ambasadës në Amman, Jordani. Më 2 mars 1999, një javë pas aksidentit, ai vdiq në Spitalin Hadassah në Jerusalem. Ai ishte vetëm 22 vjeç.

Elazar Brosh (2000), shërbeu si atasheu izraelit në Kirgistan. Ai ishte përfaqësuesi i Mashav, Agjencia e Ministrisë së Jashtme për Bashkëpunim Ndërkombëtar për Zhvillim. Elazari ishte një ekspert për bujqësinë. Që nga fëmijëria e tij deri në ditën e tij të fundit, Elazari ishte shumë i lidhur me tokën. Pasi filloi karrierën e tij në fermën e tij familjare, Elazari vazhdoi të zhvillohej dhe të ishte përgjegjës (në mënyrë të pavarur) për bashkëpunim në fushat e bujqësisë në Egjipt, Sardenjë, Kazakistan dhe Kirgistan, duke i futur në teknologjitë e reja izraelite, duke ofruar konsultime dhe trajnime.
Më 3 gusht 2000, Elazari u qëllua me thikë për vdekje në apartamentin që kishte marrë me qira në kryeqytetin e Kirgistanit të Bishkekut. Vrasësi e dinte Elazarin dhe e kishte takuar disa herë më parë.

Orit Ozerov (1947-2002) ishte një punonjëse e Ministrisë izraelite të Punëve të Jashtme. Ajo ishte një nga 11 personat që u vranë nga një bombardues vetëvrasës i Hamasit në Cafe Moment në Jerusalem.
Orit u bashkua me Ministrinë e Jashtme katër vjet para se ajo të vritet. Ajo kishte punuar si menaxher i zyrës ndërsa studioi për M.A-në e saj në Universitetin Hebraik të Jeruzalemit. Më 9 mars 2002, një bombardues vetëvrasës i Hamasit hyri në kafenenë e mbushur me njerëz në qendër të Jeruzalemit dhe shpërthye një shpërthim të fuqishëm shpërthyes që shkatërroi restorantin, duke vrarë 11 izraelitë dhe duke plagosur 54.

David Diego Ladowsky (1973-2002) u bashkua me programin e kadetëve diplomatik të Ministrisë së Jashtme dhe u emërua për të marrë postin e Sekretarit të Dytë, Zëvendës Shefit të Misionit në Ambasadën e Izraelit në Lima, Peru. Më 31 korrik 2002, një bombë Hamas shpërtheu në kafenenë Frank Sinatra në kampusin Mount Scopus të Universitetit Hebre, ku Davidi po studionte për M.A., duke vrarë 9 dhe duke plagosur 85 të tjerë. Davidi ishte një nga 9 njerëzit që u vranë gjatë sulmit.

Le të jetë kujtimi i tyre një bekim.

Marrë nga faqja zyrtare e Ministrisë së Jashtme të Izraelit