Nga Mike Evans, The Jerusalem Post

Kryeministri Benjamin Netanyahu do të bëjë histori këtë të shtunë duke arritur një moment historik prej 4,876 ditësh në detyrë, duke tejkaluar mbajtjen më të gjatë të detyrës nga kryeministri i parë i vendit, David Ben-Gurion.

Me atë që ka arritur për shtetin e Izraelit nëpërmjet politikave të tij ekonomike, inovative dhe të sigurisë, ai ka transformuar markën globale të Izraelit. Ishte një vend që duhej të shiste për të pasur sukses; tani është një vend që të gjithë dëshirojnë të blejnë.

Unë e di nga e para se çfarë po thonë udhëheqësit myslimanë në Lindjen e Mesme, nga presidenti egjiptian Abdel Fattah al-Sisi te Mbreti Abdullah i Jordanisë; nga Princi i Kurorës i Arabisë Saudite, Mohammed bin Salam, Princi i Kurorës së Abu Dhabit, Mohammed bin Zayed. Unë jam duke dëgjuar deklarata të tilla si “Unë me të vërtetë respektoj atë”, “Unë punoj ngushtë me të,” “Unë dua ta falënderoj atë” ose edhe “Unë dua të shkoj në Jeruzalem”.

Kush mund të kishte imagjinuar një ditë kur një kryeministër izraelit mund të thyejë barriera të tilla? Trashëgimia e Netanjahut mund të çonte shumë mirë në paqe midis pesë apo gjashtë shteteve të Gjirit dhe Izraelit.

Dikush mund të shikojë edhe përparimet e habitshme që kanë ardhur nga partneriteti Izraelit-SHBA në tre vitet e fundit: njohja e Jerusalemit, lëvizja e ambasadës, mbyllja e zyrave të OLP-së në Uashington, Akti i Taylor Force dhe njohjen e sovranitetit izraelit në lartësitë e Golanit. Duhet të shtrohet pyetja: A do të ndodhte secila nga këto politika historike pa udhëheqjen e Netanjahut?

E di mirë nga lidhja e jashtëzakonshme mes presidentit amerikan Donald Trump dhe Netanyahu. Unë jam i vetëdijshëm për atë që bashkon Ungjillorët, dhe unë shërbej në ekipin e udhëheqjesUungjillore, një grup që mbështeti Trump gjithë rrugës për në presidencën amerikane. Përveç kësaj, si themelues i Qendrës së Trashëgimisë së Miqtë e Sionit, unë përfaqësoj 62 milionë ungjillorë. Pa mbështetjen e Ungjëllistëve, Trump nuk do të ishte zgjedhur. Një nga arsyet kryesore që ata votuan për atë ishte për shkak të mbështetjes së tij të palëkundshme për Izraelin.

Netanjahu, ashtu si babai i tij, nuk ka nevojë të pëlqehet. Ai udhëhiqet nga misioni i tij pragmatik, i ngjashëm me Çurçillin, i ngjashëm me Trumpin, pavarësisht faktit se ata të dy janë demonizuar nga e majta politike.

Në Lindjen e Edenit, John Steinbeck i thotë të gjitha:

“Pas pak … do të mendoni se nuk mendoni që të tjerët nuk mendojnë. Ju nuk do të dini asnjë fjalë që të tjerët nuk mund të thonë. Dhe do t’i bëni gjërat, sepse të tjerët i bëjnë ato. Ju do të ndjeni rrezik në çfarëdolloj ndryshimi – një rrezik për të gjithë turmën e njerëzve të ngjashëm me mendimin, sikur që veprojnë …

Njëherë e një kohë ka një njeri që nuk do të bëjë atë që kërkohet prej tij dhe a e dini se çfarë ndodh? E gjithë makina ia kushton veten ftohtë shkatërrimit të ndryshimit të tij. Ata do të mundojnë shpirtin tuaj dhe nervat tuaja, trupin tuaj dhe mendjen tuaj me shufra hekuri derisa ndryshimi i rrezikshëm të dalë prej jush. Dhe në qoftë se nuk mund të jepni më në fund, ata do t’ju vjellin dhe do t’ju largojnë nga jashtë – as pjesë e tyre, as të lirë … Ata vetëm e bëjnë këtë për të mbrojtur veten. Një gjë kaq triumfuese, e palogjikshme, aq e bukur sa një ushtri nuk mund të lejojë që një pyetje ta dobësojë atë. ”

—

Shkruesi është autori më e shitur e New York Times, autor i 95 librave, themeluesi i Qendrës së Trashëgimisë së Miqtë e Sionit në Jerusalem dhe Ten Boom Museum në Holandë.