Nga Jerold Auerbach / JNS.org

JNS.org – Shefi i zyrës së Jeruzalemit të “New York Times “, David M. Halbfinger, duket se është befasuar nga “shtrirja e jashtëzakonshme katërvjeçare” në marrëdhëniet midis Shteteve të Bashkuara dhe Izraelit. “Dhurata Politike” nga Presidenti i SHBA Donald Trump drejt Kryeministrit Izraelit, Benjamin Netanyahu, titulli (22 nëntor) lexon, “Fjala e Mbajtur”. I nxitur nga vendimi i presidentit për të lejuar spiunin amerikan Jonathan Pollard të përfundojë lirimin me kusht, duke e lënë të lirë të zhvendoset në shtetin hebre, Halbfinger citon trajtimin “bujar” të Trump ndaj Netanyahu në përmbledhjen e tij të bujarisë së presidentit.

Ndër “dhuratat e rëndësishme” që Trump i ka dhuruar Netanyahu – në të vërtetë, Izraelit – janë njohja e sovranitetit izraelit mbi Lartësitë Golan dhe Jeruzalemin si kryeqyteti i Izraelit me zhvendosjen e ambasadës amerikane atje. Vendimi i fundit nga Sekretari i Shtetit i SHBA Mike Pompeo, duke ndryshuar rregullat e pasaportës për të lejuar amerikanët e lindur në Jeruzalem të identifikojnë Izraelin, në vend të Jeruzalemit, si vendlindjen e tyre, siç u ishte kërkuar më parë, pohon realitetin që Jeruzalemi është, ashtu siç është ishte mijëvjeçarë më parë, kryeqyteti i Izraelit.

Sikur të mos mjaftonin nga të gjitha gjërat e këqija (të nënkuptuara nga Halbfinger) që Trump ka bërë për Netanyahu, administrata e tij eliminoi fondet për UNRWA, Agjencia e Ndihmës dhe Punëve e KB që ka siguruar subvencione bujare për pesë milion “refugjatë” palestinezë të zhvendosur nga shtëpitë e tyre në 1948 kur kombet arabe pushtuan shtetin e ri hebre duke synuar ta shkatërronin atë. I papërmendur nga Halbfinger është fakti që midis atyre pesë milion përfituesve të UNRWA, vetëm rreth 30,000 janë refugjatë të mirëfilltë, numri i të cilëve duhet të bjerë në mënyrë të pashmangshme. Të tjerët janë pasardhës të refugjatëve, numri i të cilëve është i garantuar të rritet me kalimin e kohës. UNRWA është, me një fjalë, një mashtrim – dhe Halbfinger duket i pavëmendshëm për të.

Ka më shumë në dokumentacionin e Halbfinger për keqpërdorime të imagjinuara të administratës Trump. Si një shembull i “hartimeve të Izraelit në tokë që Palestinezët duan për një shtet të ardhshëm”, ai citon miratimin e Ambasadorit të SHBA në Izrael David Friedman për aneksimin izraelit të “territorit të Bregut Perëndimor”. (Halbfinger ka nevojë për një kujtesë të deklaratës së paharrueshme të ish-kryeministrit Menachem Begun: “Ju nuk mund ta aneksoni vendin tuaj.”) Friedman madje bëri thirrje për zëvendësimin e “Judea dhe Samaria” për “Bregun Perëndimor” (emri i shkuar për pretendimin e tokës së Jordanisë deri në Lufta Gjashtë Ditore).

Halbfinger citon përdorimin e Pompeo të “Judea and Samaria”, duke shfuqizuar në mënyrë të nënkuptuar një memo të Departamentit të Shtetit 40-vjeçar të SHBA duke pretenduar se vendbanimet ishin në kundërshtim me ligjin ndërkombëtar. Muajin e kaluar, vëren Halbfinger, Friedman dhe Netanyahu dhanë leje për grante të qeverisë amerikane për institucionet kërkimore izraelite në “territorin e okupuar”. Institucioni i vetëm i tillë është Universiteti Ariel, të cilin Halbfinger thekson se financohet nga Sheldon Adelson, “miliarderi i kazinosë që është një mbështetës i z. Trump dhe z. Netanyahu”, sikur kjo dëmton integritetin e dhuratës.

Halbfinger gjithashtu vë në dukje se Pompeo, i cili kohët e fundit vizitoi një vendbanim afër Ramallah, u bë sekretari i parë i shtetit që e bëri këtë. Udhëzimet e reja amerikane kërkojnë që produktet e prodhuara në zonat e kontrolluara nga Izraeli të etiketohen “Prodhuar në Izrael”, aq më mirë të arrihen “konsumatorët” amerikanë. Pompeo ka nxitur gjithashtu një politikë të “presionit maksimal” ndaj Iranit, duke pohuar kërkesa “që mund të ishin hartuar nga Z. Netanyahu”, sikur kjo të minonte legjitimitetin e tyre. “Me inkurajimin e administratës Trump”, shkruan Halbfinger, Izraeli madje “po bën kauzë të përbashkët me Arabinë Saudite, Emiratët dhe vendet e tjera të Gjirit kundër Iranit”. A nuk duhet të festohet kjo, edhe nga The New York Times?

Litania e kritikave të Halbfinger për çdo gjë që i sjell dobi Izraelit duket e pafund. Ai përfshin urdhrin e Trump për të vrarë gjeneralin Qassem Suleimani, komandant i Forcës Kuds Iraniane dhe “një nga kundërshtarët më të frikësuar të Izraelit”. Kjo nënkuptonte “një strategji të përbashkët amerikano-izraelite” për “sulme të fshehta të luftës së shkurtër kundër Iranit”. Halbfinger vëren se “administrata Trump ka qëndruar vazhdimisht përkrah Izraelit në luftimet e tij diplomatike”. A do të preferonte ai që administrata Trump të mbështeste armiqtë e Izraelit?

Duke përfunduar aktakuzën e tij, Halbfinger vëren se “administrata Trump ka barazuar gjithnjë e më shumë anti-Sionizmin me antisemitizmin”, sikur nuk kishte ndonjë lidhje të dukshme dhe të urryer midis tyre. Lidhja e tyre e shtyu Pompeo të njoftojë se lëvizja BDS që synon Izraelin “do të konsiderohej antisemitike”. Kjo duket problematike për Times, megjithëse është paragjykimi i gazetës kundër Izraelit dhe aleanca e saj me Shtetet e Bashkuara që duket se është problemi.

Nuk është pa rëndësi që shefat e zyrave të Times të Jeruzalemit që kanë qenë më kritikë ndaj Izraelit, që datojnë nga postimi i Thomas L. Friedman në 1984, kanë qenë hebrenj, mes tyre Deborah Sontag, Clyde Haberman, Jodi Rudoren dhe tani, Halbfinger. Ata, pa e ditur, kanë ndjekur gjurmët e Joseph M. Levy, të punësuar nga Times në 1928 si korrespondent i Palestinës, i cili u bë përçuesi i kritikëve anti-Sionistë për të shprehur mendimet e tyre në kolonat e opinioneve të Times.

Times nuk mund ta pranojë që presidenti amerikan i cili ka siguruar mbështetjen dhe mbrojtjen më të madhe për Izraelin që kur Harry Truman njohu shtetin hebre disa momente pas lindjes së tij, është Donald Trump. Shndërrimi i bekimeve në mallkime nuk është vështirë një model i gazetarisë së përgjegjshme.

***

Jerold S. Auerbach është autori i “Print to Fit: The New York Times, Zionism and Israel 1896-2016”, i cili kohët e fundit u zgjodh për Mosaic nga Ruth Wisse dhe Martin Kramer si “Libri më i mirë” për 2019.