Nga Robert Singer, Ceo of Center for Jewish Impact

Viti i kaluar ishte me fitime të konsiderueshme diplomatike për Izraelin dhe fqinjët e tij arabë. Sidoqoftë, ekziston një marrëdhënie edhe më e rëndësishme që shteti hebre duhet të ushqejë vazhdimisht – marrëdhëniet e tij me diasporën hebraike. Sondazhet tona sugjerojnë se pak më shumë se 55 përqind e hebrenjve izraelitë, pavarësisht nga përkatësia fetare, e shohin Diasporën si një vijë të parë të mbrojtjes. Me fjalë të tjera, ata i konsiderojnë hebrenjtë e Diasporës si një familje të largët të përfaqësuesve jozyrtarë. Megjithatë, në të njëjtën kohë, kur u pyetën se çfarë shkalle të ndikimit duhet të ketë Diasporës në vendimmarrjen Izraelite, 66 përqind e Izraelitëve priren të mendojnë se ndikimi i jashtëm duhet të jetë minimal. Shtë e qartë, ekziston një kontradiktë në mënyrën se si izraelitët i shohin vëllezërit e tyre, e cila duhet adresuar.

Gjysmë shekulli më parë, Golda Meir udhëtoi në Nju Jork për t’u theksuar hebrenjve amerikanë nevojën për të vazhduar mbështetjen e tyre financiare dhe për të ndihmuar për të bindur administratën e Nixon për të miratuar politika të favorshme për interesat kombëtare të shtetit hebre. Që atëherë, Izraeli ka gëzuar mbështetjen e vazhdueshme bipartizane të SHBA, ndërsa shumica e kundërshtarëve të tij ushtarakë ose kanë bërë paqe ose nuk paraqesin më një kërcënim domethënës. Me një nevojë shumë të zvogëluar për mbështetje financiare nga diaspora hebraike, shtron pyetjen se çfarë do të përcaktojë epokën tjetër të marrëdhënieve Izrael-Diasporë?

Afërsisht 74 përqind e izraelitëve besojnë se Izraeli është vendi më i sigurt për hebrenjtë. Kjo ndjenjë e shenjtërores është përforcuar nga një varg sulmesh anti-hebreje në të gjithë botën gjatë dy viteve të fundit dhe fakti që praktikat rituale hebraike, të tilla si rrethprerja dhe therja e kosherit, janë nën kërcënim legjislativ nga Bashkimi Evropian. Ka ardhur koha që shteti hebre të mbrojë më aktivisht në emër të atyre në të cilët ishte mbështetur dikur.

Me mbërritjen e pandemisë së koronavirusit, praktika fetare hebraike dhe jeta komunale në të gjithë botën u ndalua. Sidoqoftë, edhe para shpërthimit të COVID-19, disa komunitete hebreje po luftonin për të ruajtur zakonet e tyre unike. Merrni, për shembull, komunitetin hebre në Kirgistan – një vend me shumicë myslimane në Azinë Qendrore. Para pandemisë, ata luftuan për të mbajtur sinagogën e tyre të vetme dhe shkollën ditore hebraike ORT. Tani, falë COVID, provizionet e tyre të pakta financiare shtrihen më tej nga ilaçet dhe mungesat e ushqimit duke e bërë edhe më të vështirë për ta të mbajnë jetën hebreje. Si qytetarë të entitetit të parë kombëtar hebraik plotësisht të pavarur në 2,000 vjet, a nuk jemi të detyruar t’i ndihmojmë ata në kohën e nevojës? Një shumë vjetore prej 100,000 deri në 500,000 dollarë do të ishte e gjitha që duhet për të nxitur jetën e largët hebraike në vende të tilla si Kirgistani, Armenia, Kuba, Gjeorgjia, Kenia ose India. Një kontribut relativisht i vogël mund të mbrojë traditat e komuniteteve të largëta hebreje që përndryshe mund të zhduken.

Sidoqoftë, avokatia në emër të tyre nuk do të jetë asgjë nëse hebrenjtë e Diasporës – dhe të gjithë ata që identifikohen si hebrenj – nuk janë mirëpritur plotësisht midis vëllezërve dhe motrave të tyre në shtetin hebre. Deri më tani, shumë hebrenj që mbërrinin në Izrael konsideroheshin mjaft hebrenj për të sakrifikuar jetën e tyre përmes shërbimit ushtarak, por jo aq hebrenj sa të martoheshin nën një chupa ose të varroseshin bashkë me fisin e tyre. Sot, një shumicë e hebrenjve të Diasporës janë ose sekulare ose i përkasin në mënyrë aktive kongregacioneve të Reformës, Konservatoreve ose liberale, dhe si e tillë, duhet të bëhet një përpjekje e përbashkët për të siguruar që “Ligji i Kthimit” do të vazhdojë t’i akomodojë ata si themelues të Izraeli synonte.

Isshtë koha që vendimmarrësit izraelitë të pranojnë Hebrenjën e Diasporës si një aset strategjik, të paçmuar të sigurisë kombëtare dhe të veprojnë në përputhje me rrethanat. Gjatë hartimit të politikës, ligjvënësit duhet të marrin në konsideratë implikimet e mundshme për hebrenjën globale. Një hap i menjëhershëm do të ishte që Këshilli i Sigurisë Kombëtare i Izraelit të përfshijë Hebrenjtë e Diasporës brenda mandatit të tij, duke siguruar kështu që mirëqenia e tyre do të jetë një pikë qendrore në të gjitha vendimet qeveritare Izraelite.

Këshilli i Sigurisë Kombëtare i Izraelit është një organ qeveritar apolitik që vlerëson shqetësimet e sigurisë kombëtare dhe paraqet rekomandime të politikave drejtpërdrejt në Zyrën e Kryeministrit. Roli i tij kryesor në vlerësimin e çështjeve të jashtme dhe të sigurisë e vendos NSC në një pozicion ideal për të vepruar si një ndërlidhës midis Izraelit dhe Diasporës.

NSC nuk do të zëvendësonte punën thelbësore të ndonjë agjencie qeveritare por do të lehtësonte dialogun midis të gjitha agjencive të përfshira, duke përfshirë ministritë e jashtme, diasporës dhe thithjes, si dhe udhëheqësve komunalë të Diasporës. Si një organizatë qeveritare apolitike e ngarkuar me ruajtjen e sigurisë kombëtare të Izraelit, ka kuptim që ne t’i besonim NSC-së marrëdhënien tonë më të shenjtë të huaj. Ndërsa krijimi politik i Izraelit mbetet i bllokuar, është e domosdoshme që të ndërmarrim hapa aktivë për të ruajtur vazhdimësinë hebraike jashtë vendit dhe për të forcuar lidhjet tona me diasporën në mënyrë që të sigurojmë prosperitetin e popullit hebre para se të jetë tepër vonë.

—
Autori është kryetari i Qendrës për Ndikimin Hebre dhe Kryetari i Bordit të Besuar të World ORT, dhe ishte një ish-zyrtar i lartë i qeverisë izraelite dhe ish CEO i Kongresit Botëror Hebre.