Nga Hillel Fuld, bloger izraelit

A do të thotë të jesh i trishtuar se jam i dobët? Duke kërkuar për një mik.

Kjo situatë po më ndodh vërtet. E di, e di, duhet të isha mësuar deri tani. Une nuk jam. Më padisni.

Dua të them, kashta që theu shpinën e devesë ishte fakti që sapo dëgjova në lajmet se hapëm bllokadën në Gaza (të cilën ne u detyruam ta krijonim sepse u dhamë atyre Gaza në një pjatë argjendi dhe ata e kthyen atë në selinë e gjithë veprimtarinë e tyre terroriste.) për t’i dhënë atyre ushqim dhe ndihmë humanitare. As nuk do të shpreh se sa absurde është që ne po shqetësohemi për armiqtë tanë të cilët po përpiqen të na asgjësojnë sepse kjo është një temë për një herë tjetër. Sidoqoftë, ne hapëm kalimin midis Izraelit dhe Gazës. A mund ta merrni me mend se çfarë ndodhi më pas?

Po, Hamasi gjuajti drejt ushtarëve tanë. Përfundoni kokën rreth kësaj. A nuk po përpiqet Hamasi të bëjë atë që është më e mira për njerëzit e saj? A nuk është ajo për të cilën po lufton? Dua të them, objektivi i Hamasit nuk do të ishte të vriste sa më shumë hebrenj, apo jo? Naaaaa

A mund ta merrni me mend se sa media kryesore të lajmeve raportuan se Izraeli donte t’u jepte ndihmë humanitare njerëzve të Gazës, por Hamasi e parandaloi atë? Unë do të të jap tre teza. Kaloni dy të parat.

Kjo nuk është një histori interesante. Është interesante vetëm kur civilët (të cilët nga rruga mbështetën në mënyrë demokratike zgjedhjet e Hamasit) vriten nga Izraeli. Pastaj media ndërkombëtare ka një pjesë.

Më vjen keq. E di që duhet të jemi të fortë. Whatshtë ajo që na mësojnë që në moshë shumë të re në Izrael. Ne kemi armiq. Ne gjithmonë do të kemi armiq. Dhe ata duan shkatërrimin tonë. Epo, rezulton se kur fëmijët izraelitë po mësoheshin me atë realitet, unë po shoqërohesha me miqtë e mi në Nju Jork. Kështu që për mua, nuk është aq e lehtë të gëlltis këtë realitet të sëmurë.

Unë kam qenë këtu në Izrael për afër 30 vjet. Nuk mendoj se do të pajtohem ndonjëherë me marrëzinë e atyre që po përpiqen të na shkatërrojnë.
Unë në të vërtetë nuk kam një pikë këtu përveç faktit që nga përvoja, kur shkruaj mendimet e mia, më ngushëllon pak. Unë mund ta bëj atë privatisht, e di, por kuptoj se mund të jetë një person që e lexon këtë, i cili gjithashtu do të marrë ngushëllim nga fjalët e mia.

Nuk ka shumë gjëra që unë i urrej më shumë se hipokrizia. Fjalë për fjalë, Izraeli, demokracia e vetme në të gjithë rajonin, i vetmi vend me barazi të plotë për të tre fetë kryesore, i vetmi vend në të gjithë këtë rajon që beson në barazi, Izraeli është problemi?!

Si tjetër është e mundur të shpjegojmë që bota, ose të paktën pjesa më e madhe e saj, kthehet kundër Izraelit sa herë që Hamasi vendos të na terrorizojë, përveç tërheqjes së kartës së mirë antisemitizmit? Keni një shpjegim tjetër? Unë jam gjithë veshët.

Sinqerisht, nuk dua të jem një parti partnere këtu, por si do të përfundojë kjo ndonjëherë? Ne vazhdimisht marrim rrugën e lartë, ata vazhdimisht na gjuajnë duke përdorur mburoja njerëzore (Nuk bëhet më e mjerueshme se kaq!), Dhe disi bota na kthehet! Si mund të përfundojë kjo mirë?
Epo, unë mendoj se nuk kam zgjidhje tjetër veçse t’i drejtohem Gd sepse logjika dhe arsyetimi njerëzor nuk janë duke bërë punën.

Unë e di që Gd ka shpinat tona dhe e di që do të dalim në krye. Ne jemi më të fortë. Ne jemi thjesht. Ne kemi etikë. Ne kemi një busull moral. Kjo është shumë më tepër sesa çdokush mund të thotë për armiqtë tanë.

Unë këtu kam vetëm një këshillë praktike. Ne duhet të bashkohemi. Tani NUK është koha për politikë. Ne duhet të bashkohemi me faktorin bashkues, ekzistencën e shtetit të vetëm hebre në të gjithë botën (më kujto përsëri sa vende myslimane ka në botë? Po…). Kjo skualifikon mjaft parti të Knesset. Vetëm ajo fjali është mishërimi i absurditetit (Në Knesset izraelite, ka anëtarë, jo një dhe jo dy që duan shkatërrimin e Izraelit…), por kjo është një temë për një herë tjetër.

Tani nuk është koha për politikë. Ne jemi më të fortë kur jemi të bashkuar. Nuk më pëlqen politika e shumë anëtarëve të Knesset, por është koha ta lëmë mënjanë sepse ne ndajmë të njëjtat udhëzime themelore etike. Armiqtë tanë jo.

Gjithsesi, ka shumë më shumë për të thënë në lidhje me absurditetin e situatës tani pasi ka të bëjë me sigurinë e Izraelit, opinionin global dhe Lindjen e Mesme si një e tërë.

Unë do të ndalem dhe thjesht them se jam i trishtuar. Thjesht jam i trishtuar. Do të doja të mos e lejoja të më dilte kështu, por siç thashë, më padit. Jam i trishtuar.